بسم الله مهربون :)
زندگی میکنم، درس میخونم، میخندم، ورزش میکنم، نقاشی میکشم، زبانم رو تقویت میکنم، علایقم رو دنبال میکنم، اما از درون دارم درد میکشم. این درد روز به روز درونم بزرگ تر میشه و منم متقابلا سعی میکنم تحملم رو ببرم بالا. با این درد بزرگ شدم، روحم بزرگ شد، قد کشیدم، اما جدیدا به یه حدی رسیدم که احساس میکنم دیگه قوی تر نمیشم، دارم میشکنم دیگه!
از ضعفی که داره بهم غلبه میکنه متنفرم. درمونده شدم. هزار تا غم و حسرت و ناراحتی حرص گوشه ی دلمه، هزاران برابرش ترس و نگرانی و دلهره توی ذهنم!
+الهی که بخواین و بشه.
درباره این سایت